Jest szansa na to, że w Raciborzu powstanie planowany już kilka lat temu park kulturowy. W 2023 r. projekt uchwały w sprawie jego utworzenia został odrzucony przez radnych, jednak teraz, po przyjęciu Gminnego programu opieki nad zabytkami 2025-2028, temat powraca.

Park kulturowy to jedna z form ochrony zabytków, która obejmuje tereny z zabytkami, zielenią i zachowanym układem urbanistycznym. Prace nad utworzeniem Parku Kulturowego "Serce Starego Raciborza" rozpoczęły się w 2019 r. W tym czasie można było składać wnioski i uwagi, odbywały się warsztaty, wizyty studyjne oraz spotkania i konsultacje z przedsiębiorcami i mieszkańcami. Zorganizowano również konferencję „Ochrona krajobrazu kulturowego miast historycznych”. Jednak na sesji rady miasta w kwietniu 2023 r. dziesięciu radnych głosowało za przyjęciem uchwały, dziesięciu przeciw, a jeden wstrzymał się od głosu, co oznaczało, że nie została ona przyjęta.

Nowe władze miasta zapowiadały, że temat utworzenia parku kulturowego w Raciborzu pozostaje otwarty. – Rynek jest miejscem wyjątkowym i takim, gdzie trzeba wprowadzać pewne reguły gry, które są adekwatne do znaczenia tego miejsca dla Raciborza. Są one też istotne z punktu widzenia osób, które tam mieszkają – mówił prezydent Raciborza Jacek Wojciechowicz w czerwcu minionego roku. Zapowiedział też konsultacje związane z mieszkańcami i specjalistami dotyczące zagospodarowania ścisłego centrum miasta.

Podczas pierwszej tegorocznej sesji Rady Miasta Racibórz 29 stycznia przyjęto "Gminny program opieki nad zabytkami 2025-2028". Dokument ten dotyczy dziedzictwa kulturowego w Raciborzu i ma na celu określenie zasad ochrony zabytków. Chodzi m.in. uwzględnianie uwarunkowań ochrony zabytków, zahamowanie procesów ich degradacji, wyeksponowanie zabytków i walorów krajobrazu kulturowego czy zwiększenie ich atrakcyjności. Jak zwrócił uwagę radny Dawid Wacławczyk, po jego przyjęciu prezydent jest zobligowany do doprowadzenia do końca kwestii powołania parku kulturowego w Raciborzu.

Z moralnego punktu widzenia bezkrytyczne odcinanie się od projektów poprzedniej władzy byłoby co najmniej wątpliwe. Często są one wynikiem pracy wielu ludzi, włożono w nie czas, wysiłek i środki finansowe. Takie postępowanie, obserwowane również na szczeblu krajowym, wynika z politycznych animozji, a nie strategicznego myślenia. W efekcie marnotrawione są pieniądze, a realizacja ważnych lub pożytecznych przedsięwzięć jest opóźniana, co negatywnie wpływa na jakość życia obywateli. Władze powinny kierować się dobrem wspólnym, a pomysły powinny być oceniane merytorycznie, a nie na podstawie tego, kto je zainicjował.