Kościół pw. św. Wacława w Krzanowicach

Kościół św. Wacława w Krzanowicach to jeden z najważniejszych punktów na mapie zabytków Górnego Śląska. Jego historia, sięgająca XIII wieku, jest ściśle związana z dziejami Krzanowic, które około 1265 roku otrzymały prawa miejskie.

Pierwsza wzmianka o parafialnym kościele pod wezwaniem św. Wacława, patrona Czech i Diecezji Ołomunieckiej, pochodzi z roku 1288. Obraz św. Wacława do dziś zdobi główny ołtarz świątyni. W początkach swego istnienia do parafii należały nie tylko Krzanowice, ale także okoliczne wioski: Bolesław, Borucin, Chuchelna, Samborowice, Strachowice i Rochów. W 1925 roku do parafii przyłączono Pietraszyn, z krótką przerwą w latach 1948-56.

Na przestrzeni wieków kościół wielokrotnie doświadczał pożarów i przebudów (w latach 1604, 1696, 1784, 1843). Po pożarze w 1913 roku podjęto decyzję o budowie nowego, większego kościoła w stylu neobarokowym. Projektantem został Józef Seyfried z Krawarza, a budowniczym ówczesny proboszcz Krzanowic, ks. Augustyn Quittel.

Budowa nowego kościoła trwała zaledwie półtora roku, od maja 1914 do końca 1915 roku, w czasie I wojny światowej. Polichromie wykonali artyści z Monachium: prof. Hans Martin, z udziałem Paula Hofmanna i Franza Zacha. 13 listopada 1915 roku ks. bp. Sufragan ołomuniecki Karol Wismar dokonał konsekracji nowej świątyni. Podczas II wojny światowej kościół uległ uszkodzeniom. W latach 1947-48 odbudował go ks. Radca Franciszek Pawlar, który przez wiele lat (1948-1980) pełnił funkcję proboszcza parafii.

Obecnie do parafii należą Krzanowice (miasto i wieś) oraz Pietraszyn, liczące łącznie około 2500 mieszkańców. Kościół św. Wacława pozostaje ważnym ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego Krzanowic, przypominając o bogatej historii i tradycji regionu. Jego majestatyczna architektura i piękne wnętrze stanowią cel pielgrzymek i turystycznych odwiedzin.