Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Raciborzu

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Raciborzu został zbudowany w latach 1934–1935, a jego konsekracja miała miejsce 20 października 1935 roku. Jego powstanie wiązało się z potrzebą utworzenia nowej świątyni dla rosnącej liczby wiernych w Raciborzu. Kościół powstał w ramach planu budowy nowoczesnych obiektów sakralnych w Niemczech i Polsce, a jego lokalizacja była strategiczna dla miejscowej wspólnoty katolickiej.

Budowa kościoła była wynikiem inicjatywy ówczesnych władz Kościoła katolickiego oraz wspólnoty lokalnej, która dążyła do zapewnienia odpowiednich warunków do życia religijnego. W momencie powstawania, Racibórz był częścią Niemiec, a w świątyni odprawiane były głównie nabożeństwa w języku niemieckim. Po II wojnie światowej, kiedy Racibórz stał się częścią Polski, kościół nadal pełnił funkcję sakralną, a jego charakter zmienił się w związku z polonizacją.

W latach powojennych kościół przechodził różne zmiany i remonty, a w 1960 roku wprowadzono witraże, które miały na celu odtworzenie przedwojennych elementów dekoracyjnych. Współczesny kościół pełni również rolę Sanktuarium Matki Bożej Raciborskiej. Dzisiaj jest jednym z ważniejszych punktów na mapie religijnej miasta i często odwiedzanym przez turystów ze względu na swoje znaczenie historyczne. Kościół został wpisany do rejestru zabytków w 2020 roku, co podkreśla jego wyjątkową wartość w historii i kulturze Raciborza.