10 października obchodzony jest Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego. Ustanowiony został w 1992 r. przez Światową Federację Zdrowia Psychicznego. Początkowo nie miał określonego charakteru, a za generalne cele przyjęto upowszechnienie polityki zdrowia psychicznego oraz edukację społeczną w zakresie profilaktyki zaburzeń emocjonalnych i psychicznych.

Pandemia COVID-19 spowodowała globalny kryzys zdrowia psychicznego. Szacuje się, że wzrost zarówno zaburzeń lękowych, jak i depresyjnych wynosi ponad 25% w pierwszym roku pandemii. Jednocześnie usługi w zakresie zdrowia psychicznego zostały poważnie zakłócone, a luka w leczeniu chorób psychicznych zwiększyła się.

Jak wynika z badania „People at Work 2022: A Global Workforce” firmy ADP, w skali globalnej ponad 53% pracowników przyznaje, że ich praca cierpi z powodu złego stanu psychicznego. W Polsce przyznaje to 44% zatrudnionych. Z raportu wynika także, że kwestia zdrowia psychicznego wciąż pozostaje obojętna w oczach wielu przełożonych. Prawie co drugi Polak nie czuje się wspierany przez swojego menedżera w kwestii zdrowia psychicznego w pracy, a 1/3 ankietowanych twierdzi, że jego pracodawca nie zrobił nic, by zadbać o jego równowagę psychiczną w czasie pandemii.

Niektóre sygnały pojawienia się problemów psychicznych można wypatrzyć. – Absencje, długie zwolnienia, wolniejsze wykonywanie zadań czy brak aktywnej obecności i zaangażowania – to znaki, że w życiu pracownika może dziać się coś złego, co odbija się także na sferze zawodowej. Dla pracodawców jest to niezwykle trudna sytuacja. Z jednej strony chodzi przecież o troskę o współpracownika, ale z drugiej jego zmienione zachowanie może być powodem także konfliktów w zespole czy spadku efektywności – tłumaczy Katarzyna Leśniak z Poradni Zdrowia Psychicznego Harmonia.

Zarząd czy kadra menadżerska nie ma obowiązku ani uprawnień, by diagnozować zaburzenia psychiczne u pracowników, ważne jest jednak zapewnienie możliwości skorzystania z pomocy. – Nie każdy doświadczy zaburzeń psychicznych z powodu pracy, ale każda nagła zmiana w zachowaniu powinna być alarmująca. Jeśli pracodawca lub inni współpracownicy zauważą, że jego kolega czy koleżanka z zespołu przestał o siebie dbać, zaniedbał higienę, reaguje silniejszymi emocjami na proste zadania, które wcześniej nie sprawiały mu problemu, notorycznie się spóźnia czy przestał jeść lub dowiemy się, że źle śpi – to znak, żeby zapytać, czy nie trapi go jakiś problem – podkreśla ekspertka. Samo poruszenie tematu to pierwszy krok. Kolejnym jest odpowiednie pokierowanie pracownika w miejsce, w którym będzie mógł otrzymać wsparcie.

Jak wynika z badania Nationale-Nederlanden, 75% Polaków odczuwa wzrost stresu w życiu codziennym, a 74% pogorszenie zdrowia psychicznego. Firma podkreśla, że dobrostan psychiczny wpływa na efektywność życia zawodowego i bezpośrednio przekłada się na wymierne korzyści dla całej organizacji.

fot. freepik.com
oprac. /kp/