1 maja 1933 r. rozpoczęto budowę kościoła w Skrzyszowie. Sama parafia św. Michała Archanioła została wymieniona po raz pierwszy w spisie świętopietrza sporządzonym przez archidiakona opolskiego Mikołaja Wolffa w 1447 r. pośród innych parafii archiprezbiteratu w Żorach pod nazwą Krischaw. Następny udokumentowany fakt to budowa przez właścicieli wsi - Skrzyszowskich - pod koniec XVI w. nowego kościoła, który przetrwał do XX w. i ufundowanie do niego w 1600 r. ołtarza św. Wawrzyńca.

Historia pielgrzymki wodzisławskiej do Skrzyszowa świadczy o tym, że również poprzedni kościół skrzyszowski był pod tym wezwaniem. W 1536 r. nad Wodzisławskim Państwem Stanowym przeszła ogromna długotrwała ulewa. Powstała powódź zniszczyła większość grobli na miejscowych stawach, a miastu Wodzisław groził potop. Gdy ulewa ustała w dniu św. Wawrzyńca, wodzisławianie złożyli przysięgę, że co roku będą chodzić do Skrzyszowa z poświęconym obrazem na odpust św. Wawrzyńca. Pielgrzymki wodzisławskie przychodzą do Skrzyszowa do dziś, jednak zamiast obrazu noszą figurę Chrystusa Frasobliwego.

W 1933 r. z inicjatywy ks. Roberta Wallacha rozpoczęła się budowa nowego kościoła. Stary był już zbyt mały dla dużej parafii skrzyszowskiej. Projektantem był inżynier Jan Affa z Raciborza. Kościół zalicza się do neobarokowej architektury dwudziestolecia międzywojennego. Jest oparty na rzucie krzyża łacińskiego z półkolistą absydą stanowiącą wizję niebieskiego Jeruzalem. Zbudowano go dzięki zaangażowaniu parafian, którzy pracowali bezpłatnie. Kościół został konsekrowany 26 października 1936 r. przez bpa Stanisława Adamskiego.

Podczas II wojny światowej został uszkodzony, zniszczono szczyt wieży, część wystroju i spalono probostwo, w którym znajdowały się księgi parafialne. Po wojnie budynek odbudowano, ale władze komunistyczne nie wyraziły zgody na odbudowę wieży w jej pierwotnym stanie. Pozostała ona ścięta i zakończona jedynie czterema narożnymi krzyżami. W pierwotnej formie odbudowano ją dopiero za kadencji ks. Józefa Piekorza w 1985 r. Projektantem był Karol Gierlotka z Katowic, a wykonawcą Józef Hom.

We wnętrzu kościoła znajduje się nawa przedłużona przez prezbiterium, które stanowi półokrągłą absydę zwróconą ku wschodowi. Nad wejściem do nawy znajduje się chór muzyczny z organami. Ołtarz główny zaprojektował inżynier Jan Affa w 1935 r.. Umieszczony jest w nim obraz przedstawiający wizję Sądu Ostatecznego. Do 1969 r. na lewym głównym filarze znajdowała się ambona w kształcie łodzi, wraz z nią usunięto zabytkowy lewy boczny ołtarz św. Wawrzyńca, pozostawiono tylko obraz męczennika. Po prawej stronie w kościele znajduje się płaskorzeźba wykonana z drewna przedstawiająca górników modlących się do św. Barbary. Z inicjatywy proboszcza ks. Witolda Tatarczyka odbudowano oba ołtarze według projektu Jana Affy. Z tyłu pod chórem znajduje się ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej, na suficie zaś fresk przedstawiający czterech ewangelistów. W latach 2007-2008 wstawiono w okna szyby witrażowe z motywami aniołów. W 2009 r. rozpoczęto przebudowę prezbiterium.

Na terenie parafii znajduje się kaplica przedpogrzebowa, cmentarz, kapliczka przydrożna św. Jana Nepomucena i jedenaście krzyży.

fot. Aleksandra Pazger
oprac. /kp/